Առողջ հասարակությունը իրավական և բարոյական նորմերով առաջնորդվող հասարակությունները չեն։ Մեզանում էլ շարունակ բանավեճ է ընթանում` ո՞րն է ավելի լավ` ապրել իրավանորմերի գերակայությամբ, թեկուզ ընդունելով բարոյապես խեղված լինելը որպես իրավու՞նք, ինչպես ներկայիս արևմտյան հասարակություններում, թե՞ տուրք տալ ավանդական բարոյական արժեքներին` թեկուզ և ինչ-որ առումով ստորադասելով իրավանորմերի գերակայության անհրաժեշտությունը։ Սա տանում է շարունակաբար խորացող դեգրադացիայի, վտանգավոր ծավալների ատելության գեներացման, արդյունքում` ինքնաոչնչացման։

Քիչ առաջ «Դատական իշխանություն» պաշտոնական կայքում և ֆեյսբուքյան էջում հրապարակվել է տեղեկություն, որի համաձայն Հակակոռուպցիոն դատարանի դատավոր Կարապետ Բադալյանի կողմից այսօր կայացրած վճռի հիման վրա գործարար Սամվել Մայրապետյանից և «Գլոբուս» ՍՊԸ ընկերության տնօրեն Գ․ Հակոբջանյանից հօգուտ Հայաստանի կբռնագանձվի ավելի քան 4 մլրդ դրամ:

Օրվա իշխանությունը թվով 1 ԱՐՀԵՍՏԱԿԱՆ տոնածառ վառելու ԿՈՉԻ համար քրեական գործ է հարուցում, սակայն նույն օրվա իշխանությունը Երևանում նախատեսում է ԻՐԱԿԱՆՈUՄ ոչնչացնել շուրջ 3000 ԲՆԱԿԱՆ ծառ։

Երբ հուսալքված փնովում եք մի ողջ ազգի, հիշեք, որ նույն Հայ ազգը ոչ միայն ունեցել է, նաև հենց հիմա ունի իրական հերոսներ։ Հայ ազգը միայն թուրք-սորոսական միջոցներով ծախվածները և իբր խորամանկ կոմֆորմիստները չեն...

Ճայբուր կը գտնուի Հնդկաստանի Ռաճըսթան նահանգին մէջ։ Այն նստավայրն էր թագաւորական ընտանիքին, որոնք իշխեցին այս շրջանը եւ 1727 թուականին հիմնեցին այս «մանիշակագոյն» քաղաքը։ Այս քաղաքին ճարտարապետութիւնը կը զգլխէ ու կ՚անցնի արուեստի բոլոր ճաշակները եւ հմտութիւնները եւ մինչեւ օրս կը հմայէ աշխարհի տարբեր երկիրներէն այցելուները եւ զբօսաշրջիկները։

Երբ պարզապես խաղաղության պայմանագրի անվան տակ զիջում եք Արցախը, հարակից անվտանգության գոտին և արդեն Հայաստանի առանձին տարածքները, դա մի խնդիր է, բայց բոլորովին այլ խնդիր է, երբ դա հանձնում եք՝ համարելով ի սկզբանե, դեռ 1991 թ. Ալմա Աթայի հռչակագրով իբր ադրբեջանական։ Այդպիսով, բազում այլ բացասական հետևանքներով հանդերձ, անուղղակի հիմնավորվում են նաև Արցախի ռազմաքաղաքական գործիչներին առաջադրված ադրեջանական կեղծ մեղադրանքները։ Ընդ որում, չպետք է մոռանալ, որ իբր ի սկզբանե ադրբեջանական «ընկալված» տարածքի նկատմամբ պաշտոնական դիրքորոշումը տևական ժամանակ չի փոխվել, ինչի վառ ապացույցն են ընդհուպ 44-օրյա պատերազմը և դրան հաջորդող որոշ իրադաձությունները։

Տավուշի մարզի Իջևանի և Բերդի տարածաշրջանների անտառներում մեծ թիվ են կազմում ապօրինի ծառահատումները։ Վերջերս անտառապահներին կոչել են անտառային պարեկներ, սակայն անտառում նրանց տեղաշարժվելու համար ոչ ձի են տվել, ոչ՝ ավտոմեքենա, ոչ համազգեստ, ոչ էլ՝ զենք։

2021-ին 200-ից ավել քրեական գործեր են հարուցվել պաշտոնատար անձանց ծանր վիրավորանք հասցնելու դեպքերով: Հետագայում «ծանր վիրավորանքի» հանցակազմը, միջազգային կառույցների ճնշման արդյուքնում, ապաքրեականացվեց, սակայն հիմա քողարկված կերպով այն վերակենդանացվել է «համացանցային խուլիգանության» տեսքով...

Հիմա ընդդիմությունը, հատկապես` խորհրդարանական, պետք է ցույց տա, որ ինքը «նիկոլ» չի։ Իսկ դրա համար պետք է իր ռեսուրսները զորաշարժի դեպի Տավուշ և կանգնի տավուշցիների կողքին։ Ոսկեպարը, Բաղանիսն ու մյուս սահմանամերձ շրջանները պետք է լցվեն ընդդիմության համակիրներով, և հստակ օրակարգ հռչակվի՝ մի քանի պարզ հարցերով. «Հանձնվելո՞ւ են ՀՀ տարածքները, որոնք իշխող խմբակը հռչակել է թշնամու հող, թե՞ ոչ։ Ինչպե՞ս ու ի՞նչ մեխանիզմներով են փրկելու Հայաստանը մասնատումից»: Եթե այս հարցը կարողացավ ընդդիմությունը լուծել, ապա ժողովուրդը կքայլի նրա հետևից, փոքր հաղթանակը կոգևորի ժողովրդին, կրկին հույս կծնվի։

Նոր վտանգավոր թեզ է առաջ տարվում, արդեն բերանները մեկ արած նույն տխմարագույն միտքն են արտահայտում: Այսպես. «Ով դեմ է գյուղերի հանձնմանը, թող զինվորագրվի և մեկնի այն պաշտպանելու»...